zondag 30 augustus '20
Reisweg : Lubbeek - Tienen - Jodoigne - Namur (E411) - E411 Lavaux St. Anne
Afstand : 100km
Vandaag begint ons verlof, de vrouw moet nog met de late werken en is rond 21.30u thuis. We vertrekken nog en rijden maar een 100km tot in Lavaux waar we ons te slapen leggen op een plekje dat ik weet zijn. Het is niet ver en we kunnen evengoed morgenvroeg vertrekken, maar we doen dat vandaag nog, we hadden er gewoon zin in. En natuurlijk de hamvraag is waar naartoe in deze rare tijden. Houden we een staycation zoals velen dat doen, mmmmmm niet echt nee, de beelden van de overvolle kuststranden, de toeristische ardense parels waar iedereen op elkaar geplakt zit en de volle camperplaatsen en campings doen ons anders beslissen. We houden geen staycation maar wel onze coronacation, zijn we daardoor egoïstisch ? Voor sommige wel voor andere dan weer niet, eigenlijk kan het ons niet schelen. We gebruiken ons gezond verstand en gaan de massa en rode sectoren vermijden. Als ik zie hoe men er in het Belgenland mee omgaat dan ben ik op een ander net zo veilig als thuis en we hebben onze mobiele bubbel mee. We zien wel wat er op ons afkomt en we draaien met de zones mee. Het zuiden zal het in elk geval niet worden wegens teveel rood oftewel te veel restrictie's en dat gaan we echt niet opzoeken. Ook Oostenrijk en Oost-Duitsland worden het niet wegens (momenteel) te slechte weersvooruitzichten, wat dan wel ? Nu lees mee ons reisavontuur en dan zal je het weten want zelf ben ik bij het schrijven van dit openingsstuk ook nog steeds niet zeker omdat de situatie dagelijks veranderd en we dat zeker gaan opvolgen en ons daardoor gaan laten leiden. Maar beginnen met het begin en dat is een eenzame parking in Lavaux voor onze nachtrust en morgen na het ontbijt volgt de rest.
Slaap zacht zou ik zeggen
maandag 31 augustus '20
Reisweg : Lavaux - E411/E25 Luxemburg - A6/A3/A13 afrit 10 Frisange - D653/D62 Rodemack
Afstand : 134km
Na een lekker potje koffie en ons ontbijt zijn we verder. We trekken door het Groot Hertogdom en rijden Frankrijk binnen, natuurlijk gaan we eerst tanken voor we de grens overgaan in het laatste tankstation van Luxemburg. Altijd fijn aan de pomp als je de liters sneller ziet stijgen dan de euro's, bij ons is dat al een eeuwigheid geleden.
De reis verloopt voorspoedig en al gauw plaatsen we ons op de camperplaats van het historische dorpje Rodemack.
We gaan bewust onze etappes klein houden en niet ver van de grens met Duitsland af zo kunnen we als de situatie in Frankrijk te slecht word en ze beslissen van (regionale) lockdowns te doen zeer snel de grens over.
Na het middageten wandelen we het centrum in, het eerste wat ons opvalt is dat het hier godverlaten stil is, geen toeristen en een inwoner of 3 komen we tegen. Je vind hier heel mooie steegjes en historische gebouwen en tegen de Franse normen in is het hier dus ook heel proper allemaal.
Steegje in en steegje uit, we kijken onze ogen uit, echt wel knap hier. We wandelen ook naar de citadel die vrij te bezoeken is. De gebouwen zelf kun je nu niet binnen met de geldende coronaregels, maar er is meer dan genoeg te bekijken en samen met de soms toch wel donkere wolken heeft het aanblik iets magisch. De citadel is trouwens gebouwd op de fundamenten van een middeleeuws kasteel.
Van op sommige delen hebben we mooi uitzicht op het dorpje. Nadat we rond geweest zijn in de citadel gaan we terug het dorpje in om nog wat andere steegjes te zien en om dan via de remparts terug te keren.
Echt mooi en verrassend hier en dat op maar een dikke 240km van huis. We zijn juist op tijd terug als de regen losbarst maar gelukkig duurt de bui maar een half uur. De rest van de late namiddag en avond genieten we van de rust op onze godverlaten camperplaats waar we moederziel alleen staan. Zo hebben we het graag in deze tijden.
op deze link kan u de fotogalerij van Rodemack zien
dinsdag 1 september '20
reisweg : Rodemack - D57 Mondorf les Bains - oprit 12 A13 - A13/A8/A620 Saarbrücken - B406/N61/D661 Sarre Union - D1061/D161/D1004 Saverne
afstand : 157km
Na het ontbijt maken we ons klaar om verder te trekken, nog snel de kakbak gaan leegmaken in het juiste gat en dan zijn we weg.
Onderweg gaan we nog in de superU winkelen en dan rijden we door naar Saverne de poort van de Elzas. Daar installeren we ons op de stadscamping die op 1,3km van het centrum ligt. Dat valt mee dus, maar het is wel op een helling maar dat mag geen probleem zijn om deze namiddag naar het centrum te wandelen.
We eten nog op de camping en dan zakken we af naar het centrum, benieuwd hoe het daar zit met de drukte. Staat het ons niet aan dan zullen we snel gekeerd zijn.
Maar eens in het centrum valt de drukte enorm hard mee en wat ons ook opvalt is de discipline van afstand houden en maskerdracht. Het is niet verplicht in de straten maar toch doet iedereen het, zelfs de jeugd is er voorbeeldig. Als al eens iemand geen afstand bewaard dan is het een oude chacha als ik het zo cru mag zeggen.
Maar ondertussen is het genieten van de schoonheid van het centrum.
Het kasteel van Rohan een achttiende-eeuws neoklassiek paleis en de place d'eglise zijn schitterend. Naast het kasteel van Rohan dat maar een paar honderd jaar oud is, is er nog een ouder kleiner kasteel. Ze kunnen momenteel geen van beiden van binnen bezocht worden, maar de buitenkant is echt wel de moeite.
We doen nog een terrasje en wederom zien we toch wel weer de discipline van de cafés inzake hygiëne omtrent corona. Ik moet zeggen het zit hier echt wel snor, ik heb bij ons andere taferelen gezien. Maar het zal waarschijnlijk hier net zoals bij ons van streek tot streek afhangen. Na ons terrasje doen we nog enkele steegjes en kijken ook eens bij de jachthaven voor we terug naar de moby trekken.
Aan de moby maken we eten en genieten we nog buiten tot het tijd is om binnen te gaan. Daar kijkt de vrouw nog wat tv terwijl ik aan het verslagje werk en al begin met het monteren van een eerste filmpje met het beeldmateriaal van gisteren tot klaas vaak me tot de orde roept.
op deze link kan u de fotogalerij van Saverne zien
woensdag 2 september '20
reisweg : geen
afstand : geen
Na het ontbijt doen we voor de rest niet zoveel in de voormiddag. Wat muziek luisteren, lezen en vooral buiten in het zonnetje zitten. Na het middageten zijn we dan weg voor een wandeling naar een paar kasteelruïnes op de nabij gelegen heuvel. Niet zo een lange wandeling met zijn 6,5km maar wel eentje met wat hoogtemeters, maar we hebben de ganse namiddag dus alles rustig aan.
Na een steile wandeling door het bos bezaaid met stenen komen we aan bij het kasteel van haute-barr, ook wel het oog van de Elzas genoemd. Een heel mooie en historische site die gratis toegankelijk is. Aan de restanten te zien moet hier ooit wel een enorm bombastisch en indrukwekkend kasteel gestaan hebben.
We genieten van de omgeving en nemen overal een kijkje.
Vanop het uitzichtsplatform waarvoor je over de duivelsbrug moet heb je een geweldig zicht op de omgeving, hier kan je mijlenver zien en zo wisten we onmiddellijk waarom ze het hier het oog van de Elzas noemen.
Na onze rondgang waren we terug verder en ging het richting de ruïne van 'le grand géroldseck'. Ook ooit een machtig bolwerk geweest waar een vzw nu renovaties aan het doen is.
We struinen hier wat rond, dromen weg van het zwaardgekling dat hier ooit in lang vervlogen tijden geweest is en komen daarna terug uit onze mijmeringen om te beseffen dat het nu toch anno 2020 is. Maar desalniettemin toch mooi een bezoekje waard.
De derde kasteelruïne hier in de buurt namelijk 'le petit géroldseck' laten we links liggen.
Nu gaat het terug richting Saverne waar we ons aan de moby in onze zetel ploften om na te genieten van de wandeling die met momenten echt wel steil was. Maar voor diegene die het minder steil willen, maar toch nog steil genoeg die kunnen gewoon met de camper tot aan de parking van het kasteel van haute-barr gaan om daar dan enkel de rondwandeling te doen. Maar in het hoogseizoen moet je er wel vroeg genoeg wezen of de avond ervoor er al gaan staan want nu viel het nog mee qua volk, maar in vol zomerseizoen zou je hier wel eens over de koppen kunnen lopen.
De gpx-track van de wandeling kan je downloaden op G-Ti en MRA.
De fotogalerij van onze wandeling kan je hier bekijken.
De rest van de late namiddag en avond was het genieten van het zonnetje tot we zin hadden om binnen te gaan om na wat monteerwerk te gaan slapen.
donderdag 3 september '20
reisweg : geen
afstand : geen
Na het ontbijt werd de motor van stal gehaald. Droog en zonnig dus daar moesten we van profiteren. We gingen een ritje doen door de noord-Vogezen, niet al te lang maar we gingen wel een aantal zaken bezoeken.
Het eerste deel van de rit bracht ons naar La Petit Pierre, het zou behoren tot één van de mooiere dorpen van de Noord-Vogezen maar eerlijk gezegd wij waren er niet wauw van, we hadden al wel mooier gezien. De kerk en het kasteel was de moeite, de rest van de huizen was maar tussenin.
Je kon hier ook wandelingen doen naar uitzichtspunten maar dat lieten we links liggen. We trokken wat foto's en waren sneller dan verwacht terug aan de motor om onze tocht verder te zetten. We reden langs bossen en over open vlaktes met een zachte glooiing. Mooi mooi hier en de dorpjes waar we door kwamen waren soms maar een scheet groot maar ze hadden wel iets. En wat ze zeker gemeen hadden waren de soms wel uit de kluiten gewassen kerken, ze konden er hier wel iets van. Ergens een stop om iets te knabbelen en dan waren we weer voort.
Een volgende langere stop deden we in Wasselonne, een leuk dorpje met een paar historische steegjes en gebouwen.
We gingen hier eens rond en het was echt wel de moeite waard om te bezichtigen. We deden een terrasje en genoten van de zon en de beweging rondom ons.
Na ons terrasje waren we weer weg, leuke bochtjes en overal redelijke tot zelfs goede ondergrond, en zelfs beter dan bij ons maar daar moet je eigenlijk geen moeite voor doen. De natuur was hier wondermooi en we keken onderweg onze ogen uit, veel groen, bossen en landbouw.
Een volgende stop was Marmoutier waar we eens naar de abdijkerk wilden gaan kijken die in het midden van het centrum stond maar dat was buiten de opbouw van de kermis gerekend.
Overal waren ze bezig en we zagen de abdij wel van uit een ooghoek maar het plein stond vol kramen in opbouw en er was teveel volk aan het werk naar onze goesting.
We stopten zelfs niet voor een foto, ten eerste je kon nu toch geen mooie foto's maken en bij die opbouw waren we niets verloren. We komen hier ooit nog wel eens voorbij en dan hopelijk zonder kermis, en dan hebben we ook een reden om nog eens van die leuke baantjes hier te komen doen, als motard is zoiets steeds mooi meegenomen.
We reden nu terug naar de moby waar we genoten van de rest van de late namiddag en avond.
De gpx-track/route gaan je downloaden op MRA en op G-Ti.
De fotogalerij van vandaag kan je hier bekijken.
vrijdag 4 september '20
reisweg : Saverne - D1004/D422 Molsheim - D500/A35/N83 Houssen - D4/D28 Kaysersberg
afstand : 96km
Na ons ontbijt maakten we alles vertrekkensklaar, vandaag reden we met de camper naar Kaysersberg. Onderweg stopten we eerst nog eens aan een supermarkt voor wat inkopen, zo komen we weer een paar dagen toe met eten.
En nu was het non-stop door tot in Kaysersberg waar we ons op de muncipal installeerden.
We namen even wat rust in de schaduw van de boom want het was warm vandaag, zelfs 30° op de warmste moment. In de late namiddag wandelde we eens naar het stadje, maar eerst even tot aan de kasteelruïne op de wijnflanken van waar je een formidabel zicht hebt op de vallei en het stadje.
Nadat we genoten hadden van de zichten daalden we af naar het stadje zelf.
Een heel mooi stadje en de drukte viel er beter mee dan weer verwacht hadden, in de supermarkt was het daarstraks drukker en chaotischer. Zo konden we toch in alle veiligheid rondstruinen. Heel mooi hier, nog even mooi als in 2012 toen we ook deze streek aandeden.
Rond 18u waren we terug aan de camper waar we eerst een aperitief dronken voor we aan het avondmaal begonnen. En eens het donker was en aan het afkoelen was gingen we binnen tot het tijd was om te gaan slapen.
De fotogalerij kan je op deze link bekijken
zaterdag 5 september '20
reisweg : geen
afstand : geen
Na het ontbijt werd de motor van stal gehaald voor een tochtje door de Vogezen, het ging vandaag 27° worden dus daar moesten we van profiteren. Rond 10u waren we weg voor een ritje van 183km. Een mengeling van mooie baantjes en bochtige wegen in een meer dan heuvelachtig landschap. We gingen vandaag ook eens naar de petit ballon, de grand ballon hadden we al eens gedaan en die gingen we deze keer overslaan. De wegen zijn hier toch wel van een meer dan goede kwaliteit, behalve die van le petit ballon natuurlijk, maar dat maakte ons niet uit. En al zeker niet met het uitzicht dat we cadeau kregen.
Nadat we genoten hadden van de omgeving op deze winderige top ging het langs de andere zijde terug naar beneden voor nog meer moois, we genoten van de zichten en lieten de drukke punten achter ons liggen om in een verlaten plekje bij de auberge du France te genieten van een lekker tarte flambée, lekker en vers gemaakt, de moeite om te stoppen voor een volgende knabbel.
Na ons middaguitje waren we weer weg en was het niet al te ver meer tot aan de bron van de moezel. Hier is het nog een heel klein watertje om onderweg aan te groeien tot de bekende rivier die 550km verder in de Rijn vloeit aan de Deutsche eck in Koblenz.
Wat grotere banen hierna tot in La Bresse om van daar uit de bekendere cols van de Vogezen te doen, maar eerst nog een stopje aan een wel heel donker water.
Na ons stopje ging het richting de col de la slucht, een hele bekende in deze streek en daardoor ook druk bereden. Een beetje spelen onderweg met de motor met wat noorderburen om met een big smile over de col wettstein te komen. Van hieruit zakten we weer huiswaarts, het was fijn geweest en ons ritje van 183km was weer dik in orde. De gpx-track/route van onze rit kan je trouwens downloaden op G-Ti en MRA. De fotogalerij van kan je hier bekijken.
Aan de moby genoten we na van de dag en wanneer het afkoelde kropen we thuis voor de buis tot onze slaaptijd aangebroken was.
zondag 6 september '20
reisweg : geen
afstand : 0km
Vandaag was het iets frisser dan de vorige dagen en daar waren we niet kwaad om, het beloofde dan ook nog een droge dag te worden dus werd het stalen ros terug van stal gehaald voor een ritje over de grens. En niet al te groot ritje met wat bezoekjes aan een paar historische plaatsen. Rond 10u waren we weg met een ommetje langs een plaatselijke col om daarna via het Elzasplateau richting de natuurlijke landsgrens de Rijn te rijden. Eens deze zeer bekende rivier overgestoken waren we in de regio van de Kaiserstuhl dat gelegen is aan de westrand van het zwarte woud. En eerste bezoekje brachten we aan Endingen am Kaiserstuhl, dit was weer zo een verborgen parel die als verrassing van de dag kon genomen worden. Heel mooi en vooral heel rustig want bijna alles was gesloten en dus ideaal om hier in deze tijden eens rond te snuisteren. De moment om mooie foto's te trekken, de hordes zondagse fietsers die soms doorkwamen ontweken we met de glimlach.
Na onze rondgang waren we terug weg, nu reden we naar de texasspas waar het uitzichtspunt oberbergen verkozen was tot beste wijnuitzicht van 2020.
Nu ik moet zeggen het was niet mis, en met meer blauwe lucht zou het nog mooier zijn, maar als je zoals ons de moezel al van binnen en buiten kent en ook de weinstrasse al een paar keer hebt aangedaan dan ben je toch net iets minder overdonderd.
Natuurlijk voor deze streek is het wel een uitzonderlijk zicht, een stukje dat er uit ziet zoals de moezel maar dan in plaats van de rivier de weg.
Na de nodige foto's waren we terug weg, tijd om ergens iets te eten, maar zondag is ook hier een drukke dag voor de resto's. We vonden niks naar onze zin en we reden dan maar door tot in het historische gehuchtje Burkheim dat op ons programma stond. Daar vonden we wel knabbel en daarna gingen we eens rond in het kleine pittoreske dorpje. De burcht lieten we links liggen maar de rest was ook een kijkje waard, niet groot maar wel de moeite.
Na onze rondgang ging het terug richting de grens, leuke baantjes hebben ze hier wel in de regio van Kaiserstuhl maar op een zondag hebben ze hier ook wel heel veel (elektrische) fietsers
Eens de grens over moesten we terug het Elzasplateau overbruggen en ondanks dat het hier zo plat als een vijg was waren hier toch wel leuke baantjes te vinden. Een mooie overbrugging tussen het zwarte woud en de vogezen. Voor we het wisten reden we terug de camping op.
De gpx-track/route kan je downloaden op MRA en G-Ti.
de fotogalerij kan je hier bekijken
maandag 7 september '20
reisweg : Kaysersberg - D415 Colmar - D80/A35/D415 Breisach am Rhein - B31/L120 Bad Krozingen - Staufen im Breisgau
afstand : 62km
Vandaag lieten we de Vogezen en de Elzas achter ons, we zijn hier een weekje geweest, hadden goed weer en hebben ons goed geamuseerd. Nu kwam het zwarte woud aan de beurt, we hadden gisteren al eens van een stukje Duitsland geproefd maar dan wel een stukje dat net niet bij het zwarte woud hoort. Daar moeten we verandering inbrengen natuurlijk. We bekeken de mogelijkheden en de temperaturen en we hadden gisteren ook gemerkt dat de camperplaatsen en campings overal stampvol steken hier, ook de Duitsers houden staycation. Neem daarboven dan nog dat de gemiddelde prijs van een camperplaats in deze regio de prijs benaderd van een camping in laagseizoen en dan begrijp je niet waarom ze zo samenhokken. Er waren plekken waar ze dubbel gestapeld stonden. Bon soit, we zijn op verlof dus mag het wat meer luxe zijn, ons lenteverlof werd al door onze neus geboord dit jaar, dus nu pakken we het er van. De keuze valt na een tip van een gepensioneerde Franse motard op Staufen im Breisgau. Dus hop naar ginder, maar eerst in Colmar nog snel de Leclerc leeg kopen. Daar aangekomen installeren we ons op de camping op 500m buiten het kleine stadje.
Na ons middageten gaan we dan eens kijken in het centrum, langs het water ben je op 10min ginder en ik moet zeggen het was heel mooi.
Een gezellige matige drukte op de terrasjes, maar er kon voldoende afstand gehouden worden buiten dus dat was geen enkel probleem om er in alle rust rond te struinen. In het hoogseizoen zal het hier wel pokkedruk zijn. We bekijken het marktplaatsje en de hoofdstraat, je snuift het südschwarzwald aroma zo op.
We wandelen ook eens naar Burg Staufen en dat doen we via de panoramaweg zodat je mooi zicht op de streek krijgt en in de verte zie je de Vogezen liggen, het omgekeerde dus van wat we in de week zagen toen we daar waren.
We stijgen een serieus stuk op korte tijd en kijken eens rond in de burcht, momenteel zijn er renovatiewerkzaamheden bezig, maar je kan er in en het kost je geen duit. De moeite waard om eens te doen.
Na ons bezoekje zakken we terug af naar het centrum waar we bij eis Venezia een coupke gingen eten. De zaak ligt een beetje achterin maar word dus goed bezocht door de locals terwijl de toeristen in het centrum staan aan te schuiven. Lekker, goed bedient en heel schappelijk van prijs, schol op het ongelofelijk maar waar eerste ijsje van het verlof na een dikke week.
Na onze koude escapade kuieren we langzaam terug naar de camping waar we ons voor de moby installeren.
de fotogalerij kan je hier bekijken
We eten buiten en genieten van het mooie weer tot het begin af te koelen en we naar binnen trokken. Maar zo hebben we het graag in deze periode. Aangenaam warm tijdens de dag en verfrissend koel 's nachts zodat je degelijk kan slapen.
dinsdag 8 september' 20
reisweg : geen
afstand : 0km
Mooi weer vandaag in een zalige streek dus dan halen we het stalen ros van stal voor een ritje door het zwarte woud. Rond 10.30u zijn we op pad en wat is het hier mooi. We hebben een staalblauwe lucht, de zon schijnt en een mooie natuur, achter elke bocht schuilt een schilderij, dat de meeste wegen in perfect asfalt liggen neemt ons ros er met genoegen bij.
We gaan eens rondkijken in Sankt Peter bekend vanwege het voormalig klooster van de Benedictijnen. Heel rustig en mooi hier, de streek voelt zelfs Oostenrijks aan.
We nemen hier ook even tijd om iets te knabbelen op een gezellig en niet te druk terrasje.
Een heel lekker champignonsoepje en wat maultaschen verder zaten we weer op de motor om van schilderij naar schilderij te rijden. We kwamen ook voorbij de titisee waar we eens dachten te stoppen maar we deden dat wijselijk niet. Het mooie weer had hem wat mensen naar hier gelokt en veel Duitsers doen aan 'urlaub im eigene land' waardoor het hier pokkedruk was. Niet te doen je kon er over de koppen lopen en van corona hadden ze nog nooit gehoord, ze leken wel op elkaar gestapeld, wat een massa hier. Hop hop en door, we zagen de titisee in onze ooghoek en dat was meer dan genoeg, we gaan het nu ook niet zoeken.
We stoppen hier en daar aan een uitzichtspunt en stoppen aan een gaststatte met zicht op de 'belchen', met zijn 1414m de 4de hoogste berg van het zwarte woud.
Van hieruit was het niet ver meer naar Staufen.
De gpx-track/route kan je downloaden op MRA en G-Ti.
onze fotogalerij van de dag kan je hier bekijken.
Aan de camping genoten we nog na van de fijne dag en de avondzon tot het tijd was om ons terug te trekken in de moby.
woensdag 9 september '20
reisweg : geen
afstand : 0km
Het beloofde vandaag weer een mooi dagje te worden met temperaturen tot 28°. Een mooie reden om nog wat meer het zwarte woud aan deze kant uit te kammen. De boxer word weer van stal gehaald zodat zijn paardjes weer kunnen aangesproken worden. Vanaf hebben we niet echt een doel om naartoe te rijden, vandaag is het doel de weg. En dan vooral de weg via de panoramawegen en de kleinere baantjes, en dat we panorama's voorgeschoteld kregen dat is een feit. We doorkruisen het Südschwarzwald en wat is het hier weer mooi en rustig en met het weer kun je kilometers ver kijken. In het verre mistige schijnsel kon je zelfs de besneeuwde toppen van de bergen in Zwitserland zien, vraag me niet de welke want ik zou het niet weten.
We kijken onderweg onze ogen uit ons hoofd en rijden deze keer echt wel als toerist modaal rond, mijn medemotards met wie ik thuis regelmatig op vadrouille ga zouden het niet voor mogelijk houden, maar soms, heel soms gaat het ook op een toeristisch tempo op de motor.
De omgeving was veel te puur om er zo maar door te hotsen, dit moesten we op onze netvliezen branden. En zelfs de umleitung die we onderweg kregen deed ons niets, integendeel dit bracht ons over wegjes waar we nog niet aan gedacht zouden hebben om ooit te komen. Ergens een bankje in het putje van nergens om gewoon te gapen naar de valleien onder ons, we lieten het ons bekoren zonder weerga.
In Todtmoos hielden we een eetstop en ook de indrukwekkende dom van Sankt Blasien bekeken we eens van de buitenkant, de winkeltjes lieten we aan ons voorbij gaan. Het had hier een hoog Scherpenheuvelgehalte maar dan wel eentje met een totaal andere cultuur en omgeving.
We voegden nog een paar cols bij op het motorpalmares om daarna terug richting Staufen te rijden en na te genieten van een 190km lange rit door een zeer fijne omgeving. We weten al wel in het zwarte woud geweest maar nog niet in het zuidelijke deel en het mocht er wezen.
De gpx-track/route van de rit kan je downloaden op G-Ti en MRA.
De fotogalerij van vandaag kan je hier bekijken.
Aan de camper was het nog nagenieten van een warme avond en de zonsondergang. Tegen middernacht lagen we in ons bedje te ronken.
donderdag 10 september '20
reisweg : Staufen - L120 Bad Krozingen - A5/B294 Gundelfingen - B294 Haslach Im Kinzigtal - B33/L94 Zell Am Harmersbach - L94/B28 Bad Peterstal
afstand : 118km
Vandaag rijden we een heel klein stukje dichter naar huis, maar toch nog niet te snel want we hebben nog 6 dagen en we zien eigenlijk maar 550km van huis af, als we willen kunnen we op 1 dag rijden thuis zijn, maar willen we dat wel ?
We twijfelde tussen Bad Peterstal en Simonswald, het ene in een klein dorpje, het andere op een heuvel met zicht op de vallei. Beiden hebben mooie wandelmogelijkheden en het weer zit goed voor de rest van de week dus kunnen we steeds de motor uithalen als we willen.
Na onze service nog even stoppen aan de supermarkt om daarna door te rijden naar.......Simonswald........nee, alles volzet, dan richting de camperplaats van Bad Peterstal........ nope ook volzet, en zelfs hun busparking is bezet door campers. Mmmmmmm in al die jaren in het naseizoen nog nooit meegemaakt en nu kun je hier in het zwarte woud met moeite een plekje vastkrijgen. En je hoort en leest dezelfde problemen over heel Duitsland, of het nu over de Moezel, het zwarte woud of Rügen gaat, het is overal van dat. Deense, Nederlandse en Duitse Spanje overwinteraars die daar momenteel niet meer terecht kunnen zitten nu hier allemaal. Neem daarbij nog de werkende mens die zijn verlof uitgesteld heeft tot september omdat ze hoopte dat dan de coronamiserie voorbij zou zijn zitten nu hier. Neem daarbij dan nog dat Frankrijk meer en meer rood kleurt en ze ook daar wegblijven en dan is de cirkel rond natuurlijk.
Wij keren weer maar eens onze kar en rijden op onze stappen terug want we hadden juist buiten Bad Peterstal een camping gezien waar nog plek was en inderdaad we hadden geluk. Nog plek genoeg, ruime plaatsen, een echte boerencamping uitgebaat door twee oude madammen en geen grand chique met een heel familiale sfeer. Hier zaten we goed voor een paar dagen. De kans dat we hier voor zondag weg gingen was klein want het weekend staat voor de deur en bij die drukte komen de weekendgangers er ook nog bij. Veel geluk voor een plaatsje te vinden dan zou ik zeggen. En daarboven op nog een geweldig nazomer weertje, dat zegt genoeg. Wij hebben tenminste de motor bij en met het goede weer kunnen we steeds weg als we willen. En het is hier dan ook nog eens een wandelparadijs, dus dat is mooi meegenomen. Maar het zullen eerder motoruitstapjes worden want lange tochten en bergaf is nog niet aan de vrouw haar enkel besteed en het gaat hier overal wel steil omhoog maar het probleem is dan terug afdalen. We zien wel de volgende dagen, eerst nog even iets eten en dan zakken we af naar het dorpje. Het is er niet groot maar het ligt wel in een geweldig mooi dal, een paar mooie gebouwen, en paar bakkers en een superette, resto of twee, een paar stubes en we zijn rond. De wellness en kurfanaten komen hier ook meer dan goed genoeg aan hun trekken.
We doen er nog een terrasje en voor we het wisten was het alweer vijf uur en tijd om af te zakken naar de moby waar we vooral veel niks deden tot het tijd was om binnen te trekken. Want hoe warm het overdag ook was naar de avond toe was er steeds voldoende afkoeling.
De fotogalerij van vandaag kun je hier bekijken.
vrijdag 11 september '20
reisweg : geen
afstand : 0km
Vandaag gingen we een paar zaken bezoeken die hier niet zover vandaan lagen. We waren gisteren door Zell am Harmersbach gekomen in het oprijden en dat zag er ons wel leuk uit. Het was er gisteren niet overdreven druk dus we hopen dat dit nu ook zo is en we gaan al in de voormiddag dat is meestal toch rustiger en ook nog eens op een weekdag, we zien wel.
De motor uit de aanhanger en we zijn ribbedebie naar..... Zell hé, niet naar walibi.
Het stadje op zich is niet zo groot, een hoofdstraat, een paar kleine pleintjes en steegjes en dan ben je rond. Het is er wel mooi en de bouwstijl hier is toch weer anders dan in het Südschwarzwald gedeelte, daar voelde het meer Oostenrijks aan en hier in het Nordschwarzwald gedeelte was het meer typisch Duits. Ze werken hier in elk geval meer met hout.
Nadat we hier alles zo een beetje gezien hadden reden we terug verder en in Oberharmersbach stoppen we aan een uit de kluiten gewassen bank en bed, we trekken er wat foto's van en zijn daarna weer door.
In een doodlopend baantje op de berg waar we over moeten zetten we ons neer om wat van het uitzicht te genieten. Het dal onder ons is toch wel weer een stukje natuurschoon.
Voor 15u zijn we terug aan de moby, de zin om nog meer te bezoeken was er niet. We hadden eerder zin om in onze luie stoel in de zon te hangen en dat was zeker geen straf met een zonnetje die de 30° haalde. Gelukkig hadden we wat schaduw en een windje zodat we zonder problemen de rest van de dag om kregen, het moet niet altijd ik weet niet wat zijn.
[url=hhttps://photos.app.goo.gl/yLV9GLKaph2PfMmB7]De fotogalerij van vandaag kan je hier bekijken[/url]
zaterdag 12 september '20
reisweg : geen
afstand : 0km
De laatste dag zwarte woud vandaag want morgen rijden we een heel stuk huiswaarts. Dat moesten we dan maar van profiteren, het weer zat goed dus gingen we een toertje die de buurt doen. We reden eerst via Oppenau naar Allerheiligen waar je een waterval en een kloosterruïne hebt. Voor ons was het niet de bedoeling van deze vandaag te bezoeken want het was een bekende plek en weekend dus hoogstwaarschijnlijk veel volk en toen we er voorbij kwamen was dat ook zo, het was er al serieus vol en het was nog geen 11u, dat beloofde voor de rest van de dag. Maar buiten de waterval en de ruïne is het ook een mooie slingerende weg door een vallei en heel bekend bij de motards. Heel mooi rijden hier. Beetje jammer enkel dat er boven op de heuvelruggen geen parkings met uitzichtspunten waren. Je zag tussen de bomen heel mooie zichten maar nergens was er dus voorziening om te stoppen, beetje jammer eigenlijk. De rit bracht ons nog langs verschillende andere wegen waar je wel wat bekijks had.
Af en toe eens een stopje op een rustige plek deden we ook. Daar de benen eens strekken en eens rondkijken, je had hier redelijk wat mooie gehuchten eigenlijk en heel mooie natuur en iets meer bossen dan in het Südschwarzwald.
We kwamen ook door Freudenstadt en Wolfach en die plekken zagen er wel leuk uit, maar veel te druk voor ons. Een plaats waar het niet druk was en dat verbaasde ons want het is toch een bekend historisch plekje, was Schiltach.
Het is van 2009 geleden dat we hier waren en aangezien het niet druk was gingen we eens een kijkje nemen, nog altijd even mooi hier.
We zetten iets op de markt om daarna onze tot weer verder te zetten langs grote en kleinere banen. Normaal gingen we een kijkje nemen in het opvangcentrum van beren en wolven maar de parking stond er afgeladen vol en ook een deel van de straat was volzet met wagens van bezoekers. Het gezond verstand nam de bovenhand dus sloegen we dat bezoekje maar over, in deze tijden vermijden we echt wel de massa, dat hebben we nu heb nood aan. Maar blijkbaar hebben velen dat wel een dat zagen we ook aan de parkings van de adventureparken die we tegen kwamen. We hebben onze bedenkingen bij wat we daar zagen in het voorbij rijden en dan vooral aan de stubes en dan staan ze verstomd dat ook hier de cijfers omhoog gaan. Tja, ieder doet maar waar hij zin in heeft maar ze moeten er niet teveel over zeveren tegen ons. We genoten nog van de laatste kilometers die ons terug naar de camping bracht. We hadden een mooie maar niet overdreven lange rit van 140km gedaan en het was weer een topper geweest.
De gpx-track/route van de rit kan je op G-Ti en MRA downloaden.
De fotogalerij kan je hier bekijken.
Aan de moby genoten we nog na van een laatste zonnige avond in het zwarte woud.
Morgen gaan we weer een stukje dichter naar huis, dinsdag moeten we thuis zijn want woensdag is het weer werkendag. Maar toch nog eerst genieten van die laatste dagen en morgen me eens bezighouden met de verplichte papierwinkel voor vakantiegangers die ons opgelegd is.
zondag 13 september '20
reisweg : Bad Peterstal - B28 Oberkirch - A5/B500/A35 Lauterbourg - B9/A65 Mannheim - A61/B41 Bad Kreuznach - B41 Bad Sobernheim
afstand : 240km
D-day, ontbijten, alles klaarmaken en nog service doen. En daarna zijn we weg naar Bad Sobernheim, we hebben nog twee dagen en gaan het op een rustig tempo doen zodat we kunnen acclimatiseren. We laten het mooie zwarte woud achter ons, het was er weer echt goed en het was fijn om er nog eens te zijn. De laatste keer zwarte woud dateert ook al weer van 2009 toen we op doorzocht waren naar Italië. Toen deden we Schiltach en Bad Sackingen aan en het was er toen veel te heet met zijn dagtemperatuur van 38°. We hadden het nog eens ingepland in 2012 waar we toen eerst de Elzas deden maar toen jaagde de regen ons naar de Haute Savoie en de Vercors. Zo zie je maar dat het kan keren hé, nooit verwacht dat we hier dit jaar gingen terechtkomen aangezien de goesting uitging naar ofwel Oostenrijk in combinatie met Slovenië ofwel Zuid-Frankrijk. Maar door omstandigheden nu toch hier geweest en we hebben er helemaal geen spijt van gehad. Leve de camper wiens neus je kan keren naar gelang de omstandigheden en de goesting.
Zondag vandaag dus geen vrachtverkeer in Duitsland waardoor we een voorspoedige trip hadden richting de Hunsrück. Tegen 13u waren we geïnstalleerd op de camperplaats die ondertussen verdubbeld was in capaciteit tegenover de laatste keer dat we hier waren. Het was er goed bezet maar er was nog voldoende plek en de plaatsen warenn ruim bemeten.
Even siesta en tegen 14.30u wandelde we eens naar het stadje van wat we moeten zeggen dat het toch wel achteruit gegaan is kwestie onderhoud ten opzichte van vroeger.
Nadat we we onze rondgang voltooid hadden deden we nog een stopje bij de ijsboer om daarna op onze stappen terug te keren naar de camper.
Daar genoten we nog van de zwoele avond in de schaduw van de boom tot het tijd werd om naar binnen te trekken.
maandag 14 september '20
reisweg : Bad Sobernheim - B41/B421 Kirchberg - B50 Wittlich - A1 Daun - B410/B421 Kronenburg
afstand : 165km
Vandaag sliepen we uit, we hadden alle tijd vandaag. We gaan nog ergens een laatste stop doen in de Eifel, maar eerst nog tanken en winkelen. Het tanken deden we bij een aral voor net geen 1,1€ de liter en de boodschappen deden we in een bijna lege winkel. We hadden dat natuurlijk pas in het oog toen we binnen waren, de winkel gaat volledig weg op 26 september en was dus nagenoeg leeg. Dat stonden we dan met ons bonnetje van het Duitse leeggoed, een pakje gemalen kaas (met degelijke houdbaarheidsdatum) bracht soelaas daarvoor en aan de kassa hadden we keus genoeg. Vijf kassiersters waarvan er maar bij 1 volk stond. We maken er eentje wakker van de vier die daar maar zaten en het bonnetje was ingewisseld, hahahaha, een mens moet wat en bij uitstek de perfecte winkel voor de shopaholic. "hier schat in deze winkel mag je jezelf eens uitleven met mijn creditcard" dat word lachen en dan gaan lopen van de deegrol.
We rijden dan maar voort en vinden in Kirchberg genoeg supermarkten om de koelkast weer bij te vullen met eten voor thuis.
We genieten onderweg van de uitzichten want we nemen voor een deel de Hunsrück Höhenstrasse om daarna over de nieuwe Moezelbrug te rijden en via een panoramische route in Kronenburg toe te komen waar we ons op de camperplaats installeren.
Veel te heet om hier vandaag nog naar het historisch gehuchtje op de heuvel te wandelen, dat doen we morgenvroeg wel als de temperatuur nog schappelijk is.
We gaan wel als het wat koeler is eens een kijkje nemen aan de dam en de Kronenburgersee, daar zitten we toch vlak naast.
De rest van de zwoele avond brengen we door aan de moby tot we zin hadden om naar binnen te gaan.
dinsdag 15 september '20
reisweg : Kronenburg - B421/N632/N62 Malmedy - E42 Verviers - E40 Luik - E40 Tienen - Lubbeek
afstand : 163km
Na het ontbijt nemen we in het historische dorpje een kijkje. Nog altijd even mooi als in 2011 toen we hier ook waren, wat gaat de tijd toch snel als je daar begint over na te denken.
We snuisterijen er wat rond, genieten van de witte huisjes en nemen en kijkje aan het uitzichtspunt waar nog wat restanten zijn van een ooit machtige burcht.
Tegen de middag waren we terug. De fotogalerij van onze tweedaagse trip huiswaarts kun je hier bekijken.
Na ons middageten maakte we ons klaar voor de laatste etappe van onze coronacation waarvan we in het begin niet wisten wat het ons in deze onzekere tijden ging brengen maar waarvan we toch weer dubbel en dik genoten hebben.
En ik moet zeggen het was me toch weer een avontuur in onze mobiele bubbel en als je een beetje gezond verstand gebruikt kan je heel aangename zaken doen.
We hebben wel zo een beetje alles meegemaakt, van bijna lege campings in de Vogezen waar we met zijn drieën een compartiment deelden waar je normaal 64 plaatsen hebt tot volzette campings en camperplaatsen in het zwarte woud. Plaatsen waar het alles behalve druk was en waar je in alle veiligheid kon rondlopen zonder mondmasker maar waar iedereen er toch eentje droeg alhoewel er geen plicht was. Voorbeeldige jeugd, nochalante oudjes, overbevolkte plaatsen waar we wijselijk door reden, het was me wel wat en met hetgeen wat we gezien hebben staan we echt niet verstomd dat alles overal terug in stijgende lijn zit. Desondanks hebben we een fijne tijd achter de rug en hebben we veel gezien en gedaan. We hebben kunnen eten op leuke plaatsjes met de nodige afstand en hygiëneregels. En op heel de vakantie zijn we maar 1 keer een winkeltje binnen geweest waar op die moment geen enkel klant aanwezig was, dat wil zeggen buiten de supermarkt en de bakker natuurlijk.
En we hebben buiten verwachting echt wel heel goed weer gehad, 1 bui in Rodemack, soms eens wat frisser maar wel blauwe hemels en dik 25° tot zelfs hete dagen. We komen zelfs thuis met 30°+ en geen regen, zalig gewoon.
Thuis is het dan weer acclimatiseren en morgen is het voor ons dan al weer werkdag.
Laat de herfst maar komen nu, we zien wel wat de toekomst brengt een als we kunnen en mogen zijn we begin oktober weer op stap voor een eerste herfstweekendje.
Thanks voor het lezen en tot het volgende avontuur.
Patrick & Carla
Het gpx bestand van alle gereden wegen en slaapplaatsen van deze vakantie kun je downloaden op G-Ti en MRA.
Klik hier voor het overzicht van onze grote trips