Wilhelminatoren
Vrijdag 14 februari '20
Dag van de geliefden vandaag, valentijntjesdag, maar daar doen wij eigenlijk niet aan mee. Te veel commerçe en daarbij voor ons is het alle dagen valentijn.
Wij profiteren er in de plaats van om dit weekend er op uit te trekken, want ze geven morgen droog en voor zondag zijn ze nog niet zeker. De kans is groot dat Dennis (zoals ze de aankomende storm benoemd hebben) over België komt maar langs de andere zijde zou het dan weer meevallen.
Nu we hebben Ciara overleefd en we zullen Dennis ook wel overleven zeker.
Na het werk zijn we allezins weg naar Kelmis waar we exact een jaar geleden ook geweest waren. Toen wilde we Aken bezoeken maar het was dan zo een lenteweekend dat het er niet van gekomen is en we dat weekend vooral in de natuur en de zon doorbrachten.
Wat het dit weekend word dat zien we wel, we installeren ons allezins op de camperplaats als we aankomen en de rest van de avond brengen we door in onze warme cocon.
Zaterdag 15 februari '20
Opstaan met het zingen van de vogels, zalig al die geluidjes, je voelt de lente naderen en zo snak je er nog meer naar.
Droog, grijs en eigenlijk te warm voor de tijd van het jaar. In de verte zie je zelfs een streepje zon piepen en volgens de plaatselijke weerman zou het hier opklaren.
Maar nu, wat gaan we doen, wandelen of Aken bezoeken? Ik maak het mij makkelijk en laat de vrouw kiezen, voor mij maakt het allemaal niet uit.
Eerst ging ze voor Aken maar nog geen 5 minuten later wilde ze het toch houden op wandelen in het mooie wandelgebied van La Calamine.
Na ons ontbijt gingen we even naar het centrum om wat inkopen te doen, je hebt hier echt alles in de buurt op nog geen 5 wandelminuten van de camperplaats.
Tegen de middag zijn we dan weg en we hadden er voor gekozen om naar het drielandenpunt te wandelen. Maar om daar te geraken moesten we eerst door het woud van de Vaalserberg, dus dat betekend natuurlijk wel dat er redelijk wat geklommen moet worden, maar gelukkig moeten we ook terug dus dan zal dat wel ongeveer omgekeerd evenredig zijn veronderstel ik.
Af en toe kregen we een mooi uitzicht voorgeschoteld en voor we het wisten kwam de Boudewijntoren in zicht
We gingen de toren eens op en natuurlijk betaal je hier veel te veel voor wat het waard is maar dat weet je op voorhand. We betalen de volle 4€ de man en gaan via de lift naar omhoog langs een heel slecht onderhouden toren. Gelukkig zijn de uitzichten boven dan weer wel de moeite, maar de staat van heel die toren daar gaan we over zwijgen.
In taverne de Grenssteen eten we nog iets lekkers en vullen we ons vloeistofniveau aan.
We gaan nog even het hoogste punt van Nederland en het drielandenpunt bewonderen...... nu ja bewonderen? Om daarna terug richting Kelmis te wandelen.
We gaan wel langs een andere zijde terug en zien nu voornamelijk in de bossen zonder uitzichten, maar we genieten van de vogels, de wind en de omliggende flora.
Bijna in Kelmis krijgen we terug wat uitzichten voorgeschoteld.
In Kelmis zelf gaan we in café de artiest nog een koffietje drinken.
De moby was hierna niet ver meer, we hadden ons weer goed geamuseerd en we hadden veel beter weer gekregen dan verwacht. Wat moet een mens nog meer hebben.
De gpx-track kun je downloaden op G-Ti en MRA.
In de moby zelf genoten we van de warmte van de truma tot het tijd was om ons bedje in te kruipen.
zondag 16 februari '20
Viaduct van Moresnet
Vandaag werden we al wiebelend wakker, de wind was alom tegenwoordig.
Gelukkig was de regen langzaam aan het afnemen en met de wind in de rug was ik al snel bij de bakker.
En al even snel was ik eigenlijk ook terug, ik sta nu éénmaal sterk op mijn voeten dus dan ging dat wel allemaal.
Na ons ontbijt bekeken we nog eens de lokale weerkaart en beslisten we om toch te gaan wandelen ondanks de wind die Storm Dennis teweeg bracht.
Maar we gingen de wandeling wel serieus inkorten, want we moesten door dit weer nog naar huis rijden vandaag.
Iets na 10u waren we weg richting Moresnet en zijn indrukwekkende viaduct.
De natuur hier is zelfs bij minder goed weer heel mooi en we waren zeker niet de enige wandelaars die de wind trotseerden.
In het gehuchtje Moresnet keken we eens rond, ze hebben hier nog een aantal mooi historische gebouwen staan. Klein en fijn dat mag je wel zeggen.
Hierna keerden we al terug richting Kelmis en onderweg genoten we terug van onze omgeving.
Na een kleine maar zeer mooie 5km kwamen we weer terug aan de moby aan en we waren onderweg niet weggevlogen.
De gpx-track kun je downloaden op G-Ti en MRA.
Na ons middageten deden we onze service en weg waren we. Dennis zorgde er wel voor dat we het stuur met twee handjes moesten vasthouden maar we kwamen zonder brokken thuis waar we alweer konden uitkijken naar onze volgende trip.
Klik hier voor het overzicht van de kleine trips