Dit weekend kunnen we er weer tussen uit en we mogen nog steeds buiten van onze regering zolang we contacten vermijden en ons aan de geldende regels houden. Alles is overal nog altijd dicht maar om te wandelen heb je niks nodig en dat is wat we dan ook gaan doen.
Kunst is natuurlijk van de massa niet gaan op te zoeken en de toeristische hotspots te vermijden.
Ik had ergens een tijdje geleden iets opgevangen van de 'rocher á l'appel' en we gaan eens kijken of we deze vinden, we zullen wel zien waar ons avontuur ons naar toe brengt.
Eerst en vooral rijden we in de late namiddag naar Lavaux waar we een rustig plaatsje kennen om te maffen. Eens ter plaatse maken we het ons gezellig tot het tijd is om te gaan slapen.
zaterdag 14 november '20
We slapen uit en na ons ontbijt nemen we wat foto's van de buurt, heel mooi en rustig hier, te rustig nu alles gesloten is want je komt met moeite iemand tegen hier.
Na ons fotomoment reden we door naar Muno in de Gaumestreek, een dorpje van een scheet groot waar niks te beleven viel maar waar wel rust heerste en dat vonden we niet erg. Ze hebben er een officiële camperplaats, maar buiten een vuilbak is er geen enkele service, maar we kunnen een tijdje mee zonder voorzieningen dus dat heeft geen prioriteit. Het is hier ook gelegen tegen enkel bossen aan en hier zouden we dus op zoek gaan naar de 'rocher á l'appel' maar eerst wat eten en genieten van de directe omgeving.
Rond 12.30u waren we dan weg voor onze wandeling van bijna 8km door een meer dan heuvelachtig gebied.
Eerst gingen we eens door het piepkleine centrum dat op zich niet zo veel voorstelde. Rustig en gezapig was wat je er kan van zeggen en er is een mini supermarktje dat meer dicht dan open is. Ideale plaats dus om in deze tijden de overbevolkte kampeerplekken te mijden.
Onze wandeling bracht ons ondertussen langs gezapige riviertjes, kappelletjes en gekleurde bossen die al veel van hun pluimen verloren waren, de winter nadert met rasse schreden en je merkt het aan de natuur. Via een paar kleine slingerde padjes ging het steil omhoog naar de 'rocher á l'appel', we hadden hem gevonden.
Wij vonden het al bij al niet zo een wauwplek, maar voor geologen is het waarschijnlijk de place to be. Rotsen met wat mos op waarvan het gesteente uit zeldzaam materiaal bestaat dat in het midden van het bos verstopt is. We hadden hier uitzicht op het dal onder ons maar we zijn hier in onze ardennen al verwent geweest met mooiere uitzichten. Maar desalniettemin we zijn er geweest en in de huidige tijden is het de kunst om naar niet toeristische plekken te gaan zoals deze. Zo zie je maar dat zelfs onbeduidende info die je ergens oppikt genoeg kan zijn om de inspiratie aan het werk te zetten voor een weekendje weg hier in België.Roche à l'Appel is een massief van zogenaamde 'puddingrots', een hard conglomeraatgesteente, samengekoekt uit ronde keien, kiezel, zand, kalk- en schelpresten en kwartsietrots, vermengd met andere afzettingsgesteenten. De ronde vorm van de keien verraden de onophoudelijke inwerking van zeegetijden op deze stenen. Inderdaad, ooit kwam de oceaan tot hier en was hier een strand! Latere afzettingen veroorzaakten door vermenging en druk een hard samengeklit gesteente. Transgressie van het zeeniveau en spanning door verschuiving van geologische lagen hier op de grens van Ardennen en Gaume stuwden de puddingrotsen verticaal op, tot ze half uit elkaar vielen. Dit is in een paar woorden de verklaring voor dit rare rotsmassief dat vandaag bekend staat als 'La Roche à l'Appel'.
De rotsformatie is lang een goed verstopte merkwaardigheid gebleven. Pas echt bekend werden de rotsen vanaf de jaren '20 van vorige eeuw, toen Maurice Cosyn in zijn reisgids 'Semois-vallei' de site beschreef als 'een onbekend wonder'. Het is ook in die tijd dat de banaming 'Roche à l'Appel' ontstond. Eigenlijk heette de plek in de volksmond 'Rotche à la Péle'. Een 'Péle' is een soort schop die de boswerkers ter plaatse gebruikten. Wellicht verstopten ze bij de rotsen hun werkgerief als ze er niet waren. Cosyn schreef die benaming dan neer als 'Roche à l'Appel', wat iets heel anders betekent: 'Rots van de Roep of Oproep', dat had niks met de oorspronkelijke betekenis te maken. Om het nog bonter te maken gaf men er ook een uitleg aan dat de naam afkomstig was van herders die vanop de rotsen hun veekudde weer bijeen riepen.
Langs dezelfde padjes gingen we terug op onze stappen om daarna via de ravels terug naar de moby te wandelen.
En onderweg kwam zelfs het zonnetje piepen, wie had dat vandaag nog verwacht na zo een grijze dag.
De GPX-track van de wandeling kan je downloaden op MRA en op G-Ti
Aan de moby zaten we nog even buiten op een stoeltje aangezien het schappelijk was buiten, en dat deden we met een hapje en een natje. Eens het wat kouder werd kropen we de moby in om het daar nog gezellig te maken tot het slapenstijd werd.
zondag 15 november '20
Zondag vandaag en de croissants waren al snel aan het bakken in onze omnia. Dat nog een lekker bakje koffie bij uit de Bialetti en een goede start van de dag was begonnen. Na ons ontbijt reden we eens naar Chassepierre, een mooi gehuchtje dat vooral bekend is van zijn straatfestival en zijn startplaats voor de kajakkers. Maar buiten dat is de natuur hier weer ontzettend mooi in deze vallei waar de Semois door kronkelt.
In het gehuchtje zelf zijn er wat historische gebouwen en je hebt er de Trou des Fées, waar we nu niet ingaan wegens te gladde toegang.
Het is niet voor niets dat het hier in normale tijden heel druk bezocht is en waar wij nu de rust van de huidige moment opzoeken.Le Trou des Fées lager gelegen dan de kerk, is een netwerk van ondergrondse galerijen, door de mens in de kalkrots (cron) gegraven. Ze lopen verder onder de funderingen van de oude molen naar de pastorie waar ze in de kelders uitmonden. Le Trou des Fées, evenals de ruïnes van de molen, zijn opgeknapt en ingelast in een bezoekerscircuit. De molen is zo ingericht dat culturele manifestaties zoals theater - en muziekvoorstellingen mogelijk zijn.
Hier mag je enkel en alleen staan voor een bezoekje en is elke vorm van vrij camperen verboden, daarvoor moet je naar de camping maar daar deden wij niet aan mee. We reden dan ook naar Herbeumont om de wc casette te lozen op de camperplaats. Normaal is het hier in deze tijden pokkedruk maar aangezien het zondagmiddag was en morgen terug de scholen open gingen was het hier nu ontzettend kalm. We stonden hier met 4 campers dus besloten we om hier te blijven slapen vandaag.
Na ons eten gingen we nog voor een kleine wandeling want er was een regenfront aan het afkomen en we wilden terug zijn voor het zijn sluizen zou openen.
We deden een stukje van de ravels en kwamen terug door het doodstille centrum.
We waren nog niet lang terug of de aangekondigde regen was daar, maar laat het buiten maar druppen, wij zitten droog binnen en we waren niet van plan om nog veel buiten te komen vandaag.
maandag 16 november '20
We werden wakker onder het tikken van duizenden druppels water, er was al iets uit de lucht gevallen en het zou nog niet direct stoppen. Na het ontbijt reden we dan ook naar huis, we hadden eerst plannen om eens in Spontin te stoppen en dat eens rond te wandelen maar de mistroostige regendag vandaag deed ons anders besluiten. Het weekend was weer goed geweest en we konden er weer tegen voor een tijdje.
Hier kan u de fotogalerij van dit weekend zien
Klik hier voor het overzicht van de kleine trips