We kunnen profiteren van een verlengd weekend en moeten pas maandagavond thuis zijn. De weersvooruitzichten zijn vanaf morgen een heel pak beter dan het herfstweer dat we de afgesloten werken voorgeschoteld krijgen dus dat is 2 keer winst voor ons.
We besluiten om eerst richting Treignes te gaan waar we wat gaan wandelen en om dan morgen namiddag de Franse ardennen binnen te trekken.
In de vroege namiddag zijn we weg en we plaatsen ons in Treignes op de camperplaats aan het spoormuseum.
Tussen Treignes en Mariënbourg loopt een spoor waar tijdens het seizoen de stoomtrein over dendert en de plaatselijke club organiseert ook ergens in de lente telkens het stoomfestival en dat is zeer zeker een bezoekje waard. Al zal je daar nu moeten voor wachten tot volgende jaar wegens de gekende perikelen. Maar een gewone rit met de stoomtrein kan wel in de zomermaanden, maar wel enkel in het weekend.
Na installatie verkennen we de buurt een beetje.
Hierna werd het avondmaal klaargemaakt en genoten we aan de moby van de rest van de avond tot het tijd was om slapen te gaan.
zaterdag 11 juli '20
Opstaan onder een blakende zonnetje, wat is het hier rustig om te slapen, zalig gewoon. Koffiebonen malen, omeletje prepareren en als snel waren we aan het genieten van de zonnestralen en de activiteit van de heel nabije kolonie zwaluwen.
Nog wat ochtendrituelen later werden de wandelschoenen klaargezet voor een wandeling van ongeveer 9km door de streek die ons eerst door het kleine maar mooie centrum van Treignes bracht.
Langs een aantal flanken ging het nu op en neer, wat puffen, wat zweten en vooral genieten van de uitzichten. Heel mooi hier, mooier dan verwacht.
Aan het uitzichtspunt van Vierves hielden we halt. Hier staan een paar kanonnen als monument ter nagedachtenis aan de eerste wereldoorlog.
En natuurlijk het uitzicht op Vierves zelf is een streling voor het oog.
Nadat we wat genoten hadden van de omgeving ging het stijl bergaf naar Vierves en dan sloeg het noodlot toe voor de vrouw, ik hoorde haar achter mij plots schuiven en roepen en voor we het goed en wel door hadden lag ze tegen de vlakte.
Het zag er niet goed uit, eerst dachten we aan een breuk maar dat was het gelukkig niet. Wat koud water om op de enkel te deppen, wat rust om daarna al mankend verder af te zakken naar het dorpje. Daar gingen we op café en keken we wel verder wat we gingen doen. Bus, taxi, ik te voet terug naar Treignes om de motor te gaan halen terwijl ze zich kon bedrinken op het terras of toch via een afkorting terug wandelen. De kruisbanden waren zo wie zo geforceerd en de uitbater van het café had ons wat ijs bezorgd om de zwelling te verminderen. Natuurlijk aten we daar iets en bleven we een hele tijd zitten om te zien hoe het verder verliep met de enkel.
Na ons eten keken we hoe het gesteld was met de enkel en het ging. Hij deed wel nog pijn maar ze wilde het toch proberen en zodoende namen we een afkorting langs de flank waar er niet veel moest gestegen of gedaald worden en met een redelijke ondergrond. Op onze duizenden gemakken kwamen we terug af. We zagen in de verte nog de fundamenten van een Gallo-Romeinse villa en op de open plaatsen hadden we mooie zichten.
We kozen voor de rechtste en kortste weg naar de moby want de origineel voorziene stukken was teveel stijgen en dalen en dat ging niet goed komen.
Met een gezwollen enkel plofte het vrouwtje zich in de zetel aan de moby, wat pijnstillers en zalfjes later zat ze voor de rest van de late namiddag en avond in de zetel.
De GPX van de wandelroute kan je downloaden op MRA en op G-Ti.
Normaal hadden we doorgereden naar Haybes, maar dat plan moeten we vallen nu ze letterlijk niet meer uit de voeten kon.
Ik ging daarna nog naar het vertrek van de stoomtrein kijken en daarna in het dorpje nog wat foto's trekken en filmen.
Éénmaal terug was het aperitieven, het nieuwe omniaoventje testen (wat achteraf een groot succes bleek te zijn), het avondeten maken en de avond buiten doorbrengen tot het te fris werd. Voor middernacht lagen we in ons bed te ronken.
zondag 12 juli '20
Na het ontwaken was het eerst wat croissants en broodjes afbakken terwijl de koffie stond te pruttelen.
Daarna besloten we van toch nog richting Haybes te gaan. We dachten eerst een ritje met de stoomtrein te doen naar Mariënbourg, alles was vlakbij en de wederhelft moest daarvoor niet ver wandelen (allez manken is meer op zijn plaats) maar de trein was al volzet voor vandaag. Door de corona maatregelen waren de plaatsen beperkt en je kon ook maar alleen online reserveren nu.
Klik hier voor de fotogalerij van Treignes
Jammer maar helaas en we beslissen van dan toch maar naar Haybes te gaan waar we ons op de muncipal plaatsen, een rustige camping vlak naast de Maas op de rand van het dorp.
Naar het centrum het centrum wandelen was nog te hoog gegrepen voor de vrouw dus die installeerde haar met een thrillerboek in de zetel buiten en ik ging een klein toertje met de moto maken na het middageten van nog geen 140km. De tocht ging langs mooie baantjes en slingerende wegen naar Signy-le-Petit een mooi dorpje met een uiterst imposante kerk. Voor de rest leek het hier wel een beetje uitgestorven, maar het is toch de moeite om eens te zien.
Nu de vrouw er niet bij was beperkte ik me vooral op heel korte stops, fotootje hier, filmpje schieten daar en vooral genieten van de mooie uitzichten die ik voorgeschoteld kreeg.
Zondag, motordag voor velen maar op 3/4 van de rit kwam ik maar een handvol motards tegen, er waren er nochthans genoeg op de grote banen. Maar ja die grote banen, laat dat nu iets zijn dat ik toch probeer te vermijden. Het grootste gedeelte wat ik rij daar kom je 'motard modaal' niet tegen, ze moesten eens weten hoeveel fun hier te beleven valt. Mooie slingerwegen die op en neer gingen over redelijk tot verrassend goed asfalt, en als Belg kennen we het verschil wel tussen een goede en slechte weg. We hebben verdikke de slechte weg uitgevonden. De rit die ik maakte bracht me langs verschillende gehuchten, soms wel godverlaten. Hoe komen ze het hier toch zoeken, maar het had toch wel allemaal wel zijn charmes. En elk gehuchtje had toch wel de één of andere versterkte kerk staan, ze hadden hier zelfs een toeristische route met bewegwijzering, en toch zie je hier maar bitter weinig volk. Jammer want het is echt de moeite waard om eens te doen.
In Monthermé had ik een stop gepland aan het uitzichtspunt van 'roc la tour' maar dat sloeg ik over. Ik had al wat tijd verloren aan al die kerken en wilde de vrouw niet te lang alleen laten. Dat doen we later wel eens en dan kunnen jullie daar de details lezen. En voor de ongeduldigen onder jullie 'google is your friend'.
Aan het uitzichtspunt la platale stopte ik dan weer wel even, hier had je een mooi uitzicht over Fumay.
Fotootje trekken en weer weg naar de muncipal waar we de rest van de avond rustig aandeden.
De GPX van de wandelroute kan je downloaden op MRA en op G-Ti.
maandag 13 juli '20
Normaal gezien had er vandaag een wandeling op het programma gestaan naar Fumay, door de valpartij en de bijhorende gezwollen enkel was het b-plan om gewoon naar het centrum van Haybes te gaan. Maar helaas de enkel was nog steeds gezwollen en zelfs naar het centrum gaan zat er niet in, ik deed dan maar snel een blitzkrieg naar Haybes om op een sneltempo eens langs wat bezienswaardigheden te gaan.
Tegen 10u was mijn blitzbezoek afgerond en stond ik reeds terug aan de moby. Mooi hier, maar we komen later zeer zeker nog eens terug om het allemaal een beetje beter te bezichtigen.
Klik hier voor de fotogalerij van Haybes en de motorrit.
De service werd nog gedaan en tegen 10.30u werd de motor gestart en keerden we huiswaarts. Onderweg werd de dokter nog gecontacteerd en deze avond konden we daar al terecht. Het weekend was weer een meevaller maar dus ook een tegenvaller door de val van de vrouw. Gelukkig is het geen breuk en we horen het deze avond wel wat de uitslag is en hoelang de revalidatie zal duren. En ondertussen keken we toch weer uit naar een volgend weekendje maar dan zonder ongevallen.
Klik hier voor het overzicht van de kleine trips