Varkenskot

Abtei Prüm

Vrijdag 9 juli '21

Onze eerste uitje over de grens sinds lang vandaag, het lijkt wel een eeuw geleden dat we België nog uitkwamen maar nu maken we toch de sprong al is het maar voor een weekend.
Iets na de middag kunnen we vertrekken, we draaien de sleutel om en..... Godmiljaar...... De boordcomputer geeft de melding 'laat motor nakijken' en het lampje van de motorstoring staat geactiveerd.
Nog is proberen en eens onder de motorkap kijken om te zien of we geen bezoek van een marter hadden gekregen, maar niks.
Even een belletje naar de garage en hopen dat ze nog open waren want hun jaarlijks verlof is deze maand. Maar we hebben geluk het is hun laatste dag en we mogen komen.
De technieker hangt hem aan een tablet en doorloopt de menu's. Zo gaat dat tegenwoordig in de garage.
Ik zie hem fronsen en hij zegt dat hij hem heel even op de brug gaat zetten. Ik begin al te vrezen in het ergste.

Hij haalt er een fiche onderuit waar een overdrukleiding op staat die commando geeft naar de boordcomputer.
De fiche blijkt vol vocht te staan en is stuk. Gebeurd normaal nooit zegt hij en hij hoopt dat ze er eentje in stock hebben liggen.
Hij blijft lang weg, te lang naar onze zin en we vrezen dat de stock niets gaat zijn. We zien zienderogen ons weekendje uit in het water vallen en misschien nog meer ook want vanaf morgen zijn ze gesloten tot het einde van de maand.
En inderdaad geen in stock, niet bij hen, niet bij nabije fiatgarages die ze gecontacteerd hadden, nog bij de brezan vestigingen in de buurt. Maar hij ging eens kijken of hij nergens geen fiche kon afhalen zodat we gered waren en dat waren we. We konden voort en in augustus komt er een nieuwe fiche op als hij binnen moet voor groot onderhoud en distributieriem.
2u waren we kwijt vanaf het alarm op het dashbord en het buitenrijden in de garage. Topkerels daar bij Lekenne in Lovenjoel waar service nog een werkwoord is. Thanks guys.

Dus hier gaan we terug, 'Germany here we come' en éénmaal aan de grens was er niks te bespeuren van Duitse tanks, zandzakken en stahlhelmen om ons buiten te houden. Plots żegt die van ons "En..... Voeldet?"
Ter verduidelijking Voeldet is ons dialect voor voel je het.
Ik kijk haar verbaasd aan en ze zegt weer "En..... Voeldet?"
Ik antwoord met verbaasde blik "heu.... Nee". En zij antwoord met een glimlach en het vingertje in de lucht "Duitse asfalt". Ik glimlach terug en weet wat ze bedoelt, damn wat hebben we dit gemist.

Al snel waren we in Pronsfeld geïnstalleerd op de camperplaats. Daar genieten we van de avond, het groen en het vogelgezang. De beheerder (die tevens ook de burgemeester van het dorpje is) die het standgeld komt innen legt nog even uit dat we in kreis Prüm nergens geen mondmasker moeten dragen en dat personeel in winkels, horeca en consoorten dat ook niet meer moeten. Bezoekers/klanten moeten het binnen wel aandoen voor hun aankopen. Al 3 weken geen besmetting meer geweest in kreis Prüm zei hij er fier bij.
Ik ga zelf nog wat shots en foto's maken van het treinstel in het begin van de straat en in de late avond kijken we nog een filmpje voor het slapen gaan.
Wat het kwakkelweer morgen brengt dat zien we dan wel.


Alte Eisenbahn Pronsfeld

zaterdag 10 juli '21


Sankt Remigius

Vandaag staan we op onder een mistig gesternte en het gezang van de vogels.
Eerste werk is een bezoekje aan de bakker voor wat laugenecken voor het ontbijt en käsekuchen voor ons vieruurtje vandaag. Zalig en lekker, hoe raar dat een mens dat zo hard gemist kan hebben.
Rond 10u zijn we weg voor een 9km lange wandeling. De eerste anderhalve km is klimwerk maar daarna gaat het op een gezapig tempo terug naar beneden. Het uitzicht op Pronsfeld en de naastgelegen heuvels en valleien is zalig, zelfs onder 50 tinten grijs is het hier wondermooi.



In april verleden jaar heeft gemeente Pronsfeld hier op de heuvel een riesenbank als attractie neergeplant. Wij kropen er op en met ons oog op de einder gericht zagen we dat het goed was.


Pronsfelder Riesenbank

Na de riesenbank werd de afdaling ingezet naar het alfbachtal, enkel jammer van de mikadostokjes die de heuvels wat ontsieren. Maar de schoonheid van de omgeving mag er zijn.



Via het fietspad gaat het nu terug richting Pronsfeld waar we rond 13u terug aan de moby waren. Een mooie wandeling waarvan je de gpx-track op G-Ti en MRA kan downloaden.
Aan de moby wat platte rust, genieten van onze käsekuchen, nog wat luchtopnames maken en rond 15u waren we weg.
Ver weg gingen we niet want na 9km waren we al in Prüm waar we ons op de camperplaats installeren. De zon komt hier nog redelijk piepen en dus was het de rest van de namiddag genieten in het zonnetje.

4
Prüm

Rond 18u viel er een verdwaalde druppel regen en de rest zou naar het schijnt pas voor de late avond zijn. We zullen wel zien, deze droge dag nemen ze ons niet meer af.
Aan de camper gaan we vandaag niet meer weg, we genieten van onze avond tot we gingen slapen. Prüm bezoeken we morgen wel.

zondag 11 juli '21


Abtei Prüm

Na het ontwaken pruttelde al snel de koffie en lagen de warme Duitse brötchen aanlokkelijk op ons bord.
Op een rustig tempo ontwaken om daarna een klein stukje te wandelen langs het fietspad richting Niederprüm.



Onder het gefluit van de vogels en het waakzame oog van de plaatselijke runderen deden we er een mini lus waarna we koers zetten richting Prüm.
Prüm zelf is gecatalogeerd als stad, maar voor een stad te zijn is ze maar een postzegel groot. We struinen er wat rond in de lege straten en nemen de bezienswaardigheden in ons op.


Evangelische Kirche Prüm

De grootste bezienswaardigheid is natuurlijk de marktplaats met zicht op de abdij. Heel imposant en mooi om te zien. We genieten er met volle teugen van en laten dit mooi stukje architectuur op onze pupillen inbranden.


Abtei Prüm

Hierna gaat het terug richting de camper waar we nog een tijdje in de zon genieten voor we huiswaarts keren.
Na bijna een jaar binnenland heeft het buitenland eens deugd gedaan. We hebben dan wel een mooi en divers landje maar we zijn maar een scheet groot en als je altijd uit dezelfde snoeppot moet eten dan word je dat op een gegeven moment ook beu.
We proberen alvast om binnen 14 dagen weer de grens over te gaan en deze maal richting moezel, maar dat is voer voor een volgend verhaal.
En ook in het naar huis rijden voelden we het weer toen we de grens overstaken. Iets meer geluid, iets meer trilling, iets meer reliëf in het asfalt, de muziek wat luider, de stem wat luider, op sommige plaatsen een beetje slalommen om de vering en velgen te sparen. Inderdaad we voelen maar what the hell, THIS IS BELGIUM !

Klik hier voor het fotoalbum van dit weekend.



Met vriendelijke groeten
Patrick & Carla

Klik hier voor het overzicht van de kleine trips