De lente steekt eindelijk van wal
Donderdag 19 april '18
Route : Lubbeek - Tienen - E40 Luik - E40 Aken - A4 Keulen - A61 afrit 27 Rheinbach - B56/B266 Rheinbach
Afstand : 200km
Na het werk werd de neus van onze moby richting Duitsland gedraaid. We konden er voor een weekje tussen uit knijpen en daar moesten we dan maar van profiteren.
Omdat we pas in de vooravond konden vertrekken kozen we als eerste stopplaats voor Rheinbach waar we ons op de camperplaats plaatsten. Vrienden van ons waren al aanwezig en dus na installatie was het buiten nog wat lachen en zeveren geblazen tot het tijd was om ons bedje op te zoeken.
Vrijdag 20 april '18
Route : Rheinbach - B266/L471 Gelsdorf - B257 Kreuzberg - B267 Mayschoss
Afstand : 26km
Na het ontbijt reden we door naar Mayschoss in de Ahrvallei waar we ons installeerden op de stelplaats aan de Ahrthalbahn.
Deze stelplaats ligt goed gelegen met een bushalte en treinstationnetje waarmee je alle kanten uit kan.
Na installatie gingen we eens in het gehuchtje rondkijken, dat vooral gekenmerkt wordt door zijn wijnranken en de mooie natuur tussen de bergen.
Mayschoss wordt in 1106 voor het eerst in een oorkonde genoemd. Het dorp ligt in een lus in de Ahr en is afgesloten door de Etzhardt, een berg die vanuit alle
uitzichtpunten een compleet zicht op het dorp belemmerd. Daardoor kunnen bezoekers de indruk krijgen met meerdere wijndorpen van doe te hebben.
Eénmaal terug aan de moby aten we iets en daarna werden de motoren klaar gemaakt voor een klein ritje door de buurt.
De omgeving is hier wondermooi en we kregen dan ook allerhande uitzichtspunten waar we onze ogen uitkeken.
In Adenau deden we een pitstop om ons vochtpeil wat omhoog te krijgen, en natuurlijk hoe kan het ook anders een ijsje te eten.
Adenau wordt voor het eerst vermeld in 922. Toen stond er aan de noordelijke kant van de stad, nabij het huidige station, een Franciskanerklooster. In de Tweede Wereldoorlog zijn veel historische gebouwen in Adenau beschadigd, maar her en der in stad staan nog zeer bijzondere en oude vakwerkhuizen.
Hierna reden we weer verder door deze mooie streek waar we wederom toch wel mooie plaatjes kregen voorgeschoteld.
Voor we het wisten waren we terug aan de moby en hadden we er 134km leuke baantjes opzitten.
De Gps-track/route vind je op G-Ti en op MRA.
En toen we onze paarden terug op stal wilden zetten kwamen er nog vrienden toe, waarmee we er samen een leuke avond van maakten tot de nacht het ons te koud maakte om buiten te zeveren.
Zaterdag 21 april '18
Route : Geen
Afstand : 0km
Alles op een gezapig tempo vandaag, dus na het ontbijt gingen we op slenter tempo te voet naar Altenahr, dit deden we langs het fietspad van de Ahrweg.
De omgeving is natuurlijk zalig hier.
In het centrum dronken we eerst een pintje voor we eens rondkeken.
Groot was het echter niet, laten we zeggen een postzegel groot, met een kasteel dat daarboven uit torent.
Het magnifieke rotslandschap waarin Altenahr ligt, de wijnbouw en de idyllische steegjes en hoekjes maakten van Altenahr al sinds lang een geliefde toeristische trekpleister.
Hierna ging het langs de zelfde weg weer terug naar de moby
De Gps-track van de wandeling kan je vinden op MRA en op G-Ti.
Aan de moby was het daarna vooral platte rust en een gezellig samenzijn.
Tegen de avond ging één bevriend koppel huiswaarts. Daarna gingen we eens tot de ruïnes van de Saffenburg om te genieten van de mooie streek rondom.
De uitzichten waren er fenomenaal.De Saffenburg is de oudste burcht in het Ahrdal en wordt al in de tiende eeuw genoemd. De burcht was de thuishaven van het gelijknamige riddergeslacht in de middeleeuwen. In de zeventiende eeuw is de burcht meerdere keren belegerd, bezet en verwoest. Uiteindelijk is hij in 1704 door de toenmalige eigenaar gesloopt. In de negentiende eeuw werd de berg van de Saffenburg door wijngaarden omzoomd. Het oude cultuurlandschap wordt nu met behulp van een Monorackbahn, een éénsporig tandradbaantje, onderhouden.
De avond sloten we af met een lekkere pizza en een glas wijn.
Zondag 22 april '18
Route : Mayschoss - B267 Ahrweiler - A573/A61 Mannheim - Afrit 47 Waldlaubersheim - L236 Bad Kreuznach
Afstand : 135km
Na het ontbijt maakte we ons klaar voor een klein maar fijn ritje van 118km door de streek.
Zalige zichten kregen we op ons brood.
En de kwaliteit van wegen die we voorgeschoteld kregen was weer een festijn voor elke motorrijder, waarom kan zoiets in België niet.
Dit weekend was het ook de seizoensopening van de Nurburgring en een zwart weekend was aangekondigd voor de motorongevallen.
Er waren inderdaad wel heel wat motorrijders op de baan zo een 20.000 zouden er komen, druk druk druk niet te geloven. En wat kwamen we tegen ? Yep een ongeluk tussen een motard en een quadrijder die frontaal op elkaar waren gereden, hopelijk niet te ernstig maar ik vrees er voor.
Jammer maar helaas komen vele maar juist uit hun winterslaap en dan komen ze hier in de eifel hun vleugels uitslaan met voor sommige slechte gevolgen.
Wij lieten het niet aan ons hart komen en tuften defensief verder met al die sjarels op de baan.
Rond 13u waren we terug aan de moby na een deugddoend ritje.
De Gps-track/route kan je terug vinden op MRA en op G-Ti
Hierna werd alles vertrekkensklaar gemaakt en waren we weg naar Bad Kreuznach waar we ons op de stelplaats aan het kurpark plaatste.
Hier gingen we niet ver meer weg. Gewoon effe in de directe nabijheid snuisteren en daarna gewoon genieten aan de moby tot het te kil was om buiten te zitten.
Maandag 23 april '18
Route : Geen
Afstand : 0km
Vandaag deden we het rustig aan, na het late ontbijt zakten we af naar Bad Kreuznach.
Het stad is een kuuroord met een oud en nieuw gedeelte dat met elkaar verbonden wordt met de Nahebrücke.
We deden eerst een stop bij de toeristische dienst om daarna eerst die altstadt te gaan ontdekken.
We struinden er wat rond en genoten van de gebouwen en de leuke steegjes.
Op tijd en stond een natje en een koudje verorberen en dan was het tijd om het nieuwe gedeelte te gaan ontdekken. Elke shopaholic vind hier wel zijn gading net zoals wij dat deden. Het was er voor een maandag redelijk druk, maar wel een gezellige drukte.
Dat het hier een kuuroord was dat merkte je wel. In de stad stonden kleine gradierwerke, er was een mooi kuurpark en veel stilteplaatsen.
We gingen ook de gradierwerken in het salinental bekijken.
In en rondom de stad zijn veel zoutwaterbronnen te vinden. Deze bronnen zijn al eeuwenlang beroemd, zelfs de Kelten en Romeinen maakten er uitgebreid gebruik van. De bekendheid steeg nog verder nadat in de 18e eeuw een dokter de heilzame werking van deze bronnen ontdekte. De ‘Salines’ werden daarna niet meer (uitsluitend) gebruikt voor het winnen van zout, maar steeds meer om badgasten de gezonde lucht ervan te laten inademen. De zogenaamde ‘Gradierwerke’ geven die gelegenheid. Het zijn grote (rijs)houten bouwwerken waarlangs water naar beneden druppelt. Je kunt zelfs vlak langs de bouwwerken lopen om alles beter in te kunnen ademen. Vooral voor longpatiënten schijnt het heel heilzaam te zijn. Het zout verspreid zich heel goed, lik maar eens na een kwartier aan je hand of arm (hoe raar dit verzoek ook mag klinken): alles smaakt zout.
De laatste stop hierna was terug aan de moby waar we niet meer weg gingen.
De Gps-track van de wandeling kun je downloaden via MRA en G-Ti
Dinsdag 24 april '18
Route : Geen
Afstand : 0km
Na het ontbijt werden de motoren gestart voor een leuke tocht door de Hunsrück en het Rheinische Land en rond 10u waren we weg.
De wegen en de uitzichten hier zijn hier wederom fenomenaal, we hebben in deze streek al zoveel geweest en rondgereden en toch blijf je er van genieten.
Het was in de ochtend wat frisjes, de (te) warme temperaturen van het voorbije weekend waren gedaan, ze waren terug normaal voor de tijd van het jaar. En een stop met een hete kakao deed ons zeker weer opwarmen voor onze volgende trek naar het uitzichtspunt van de Jungfrauenblick. Dit uitzichtspunt heeft zijn naam te danken aan de zeven mooie zusters die er woonden waar menig edelman naar hun hand dichten. Er werden tornooien gehouden en liederen gezongen om hun hart te veroveren maar de saga zegt dat hun harten van steen waren en dus niet te veroveren waren.
In het bijhorende Günderodehaus dat ook in een Duitse (mij totaal onbekende) filmserie 'Heimat 3' van 6 delen gebruikt werd, aten we een flammenkuchen met zicht op de Rijn en Oberwesel.
Hierna vertrokken we weer en normaal gezien zouden we de ferry nemen om in de Rheintaunus langs een denkmal en Rudesheim te rijden, maar de zon had de temperatuur zo omhoog gejaagd en we zaten daar zo zalig aan de Jungfrauenblick dat we de tijd een beetje uit het oog hadden verloren. Zodoende werd de rit een beetje ingekort want de ferry heen en terug zou ons te veel tijd doen verliezen.
zo kwamen we in Stromberg terecht waar de plaatselijke ijssalon van ons een bezoekje kreeg.
Na Stromberg was het nog 17km naar Bad Kreuznach.
De Gps-track/route kan u downloaden op MRA en op G-Ti.
Aan de moby genoten we nog na van de dag en van de toch wel weer zwoele avond met zilte Salinelucht.
Woensdag 25 april '18
Route : Bad Kreuznach - B41 Steinhardt - Bad Sobernheim
Afstand : 23km
Na het ontbijt gingen we voor een mooie wandeling naar de Rotenfels en de Bastei van Bad Münster.
We vertrokken langs het Salinental zodat we onze longen nog eerst konden open zetten door de zilte lucht eer we aan de fikse klim begonnen.
Langs gewone wegen, smalle padjes en zelfs tunneltjes slingerden we naar de bergkam van de Bastei en de Rotenfels.
Boven op de bergkam was het genieten van de uitzichtspunten aan de Rotenfels en de Bastei.
We keken hier onze ogen uit ons hoofd, wat jammer van de koudere wind maar enerzijds ook een geluk want het is zweten geblazen als je hier omhoog moet. Maar de beloning is het meer dan waard.
Hierna staken we de bergkam over om dan langs de andere zijde terug naar Bad Kreuznach af te dalen. Wel een beetje uitkijken voor glijden want het is hier wel stijl met veel losse stenen. De uitzichten die we kregen over Bad Kreuznach en de Gradierwerke in het Salinental waren weer de moeite om er even bij stil te staan.
Al snel waren we weer terug aan de moby.
De Gps-track van de wandeling kan je downloaden op MRA en op G-Ti
Bij aankomst maakten we alle vertrekkensklaar om naar Bad Soberheim te rijden, dat was maar 23km van hier, ginder plaatste we ons op de stelplaats.
We deden het hier rustig aan, het weer was wat minder vandaag en het perfecte excuus om niet veel te moeten uitvoeren.
Bad Sobernheim is op zichzelf niet zo groot maar alles is er wel aanwezig, de meeste winkels zijn er echte wel gesloten op woensdag en zaterdagnamiddag. De Rewe is wel elke dag open van 7 tot 22u (behalve op zondag).
In de namiddag gingen we gewapend met de paraplu eens naar het centrum, we zouden er (achteraf gezien) onze enige drie uur durende regenbui krijgen van de hele vakantie.
Na ons bezoekje keerden we terug en bleven vooral in de moby omdat het buiten veel te fris was.
De avond werd gevuld met wat tv, een boek en wat muziek.
Donderdag 26 april '15
Route : Bad Sobernheim - B41 Simmertal - B421 Kirchberg (Hunsrück) - B421 Zell (Mosel) - B53 Enkirch
Afstand : 74km
Na het ontbijt besloten we van terug een beetje dichter naar België te keren. We hadden de keuze tussen hier blijven en wat wandelen, wat je hier mooi kan doen of naar de moezel trekken. Dat laatste had onze voorkeur aangezien dat de weerkaarten redelijk wat bewogen zijn vannacht en het mindere weer voor de moezel was gewisseld met het betere weer van de Hunsrück. Onze keuze was dus snel gemaakt op basis van de weerkaarten.
We trokken nog eens naar Enkirch, dat was weer geleden van 2006 dat we daar neergestreken waren. Enkirch is één van de grotere stelplaatsen waar je met meer dan 300 stuks terecht kan maar dat maakt het er daarom niet minder gezellig op, integendeel, we zaten niet ver van een verlengd weekend af dus het was er nog overal rustig. Dat zou morgen wel eens kunnen veranderen.
Na installatie genoten we een beetje van de zon die hier toch wel royaal aanwezig was. Je moest wel uit de schaduw blijven want het verschil was daar toch enorm.
In de namiddag gingen we het wijndorpje eens beter bekijken.
Enkirch staat bekend om zijn vakwerkarchitectuur en gevel, erker en balkonversieringen. Er zijn romantische hoekjes,stegen, en historische wijnhuizen. In de Wein en Priestergasse en in de Sponheimer Straße staan bijzonder fraaie vakwerkhuizen uit de 15e tot en met de 18e eeuw. Ook de historische stadsmuur en de oude vestingwerken zijn gedeeltelijk goed bewaard gebleven. De plaats is waarschijnlijk van Keltische oorsprong en werd daarna door de Romeinen bewoond. Net als Traben Trarbach nam ook Enkirch onder de heerschappij van de graaf van Sponheim aan de Reformatie deel. De meerderheid van de bevolking is nog altijd hervormd, vrij ongewoon in het Moezelland.
In het dorpje zagen we pijltjes staan naar het uitzichtspunt Rottenblick, dus daar gingen we ook eens een kijkje nemen en de stevige klim kregen we er gratis bij.
Nadat we van het uitzicht genoten hadden gingen we langs een ander gedeelte terug naar Enkirch, waar we in het nonnenhof aan de kerk iets gingen drinken.
De Gps-track van de wandeling kan je downloaden op MRA en op G-Ti
De rest van de late namiddag spendeerde we buiten aan de moby tot de zon uit de vallei weg was en de temperatuur naar beneden viel.
Vrijdag 27 april '18
Route : Enkirch - B53 Zeltingen - B50/A60/E42 Sankt Vith
Afstand : 109km
Droog en zonnig gaven ze vandaag en daar wilden we toch nog van profiteren om de bandjes van de motor nog eens mooi rond te rijden. Dus tegen 10 waren we weg voor een ritje van 144km door de Eifel en de Hunsrück.
De uitzichten waren op deze rit weer fenomenaal, je zou er bijna van in 'den decor' rijden omdat je altijd maar aan het rond kijken bent. Zo mooi hier.
En momenteel staan er ook heel veel koolzaadvelden in bloei en dat samen met het ontluikende frisse groen van de natuur die volop tot leven komt. Schitterend gewoon.
Tegen 13u waren we weer terug aan de moby.
De Gps-track/route kan u downloaden op MRA en op G-Ti.
Na het middageten maakten we alles vertrekkensklaar onze vakantie zat er zo goed als op. Morgen moest de vrouw met de late werken en we gingen onze laatste nacht naar Sankt-Vith, van daar uit was het maar maximaal 2 uurtjes rijden naar huis en dan waren we ruim voor de middag thuis. Maar eerst nog een afscheidsijsje eten in het Nonnenhof aan de kerk van Enkirch en dan vooral de Mosella wijnijs proeven.
Hierna namen we afscheid van de vrienden, wij reden richting huiswaarts en zij gingen nog een paar dagen verder.
In Sankt-Vith zetten we ons op de stelplaats aan de rand van het centrum.
En hier zagen we de laatste zon ondergaan van onze vakantie.
Zaterdag 28 april '18
Route : Sankt Vith - E42 Verviers - E42/E40 Luik - E40 Tienen - Lubbeek
Afstand : 140km
Na het ontwaken nog snel een Ardeens brood halen voor het ontbijt en na het eten waren we weg en hadden we een voorspoedige rit huiswaarts.
Het zat er jammer genoeg weer op, maar er komen nog wel wat leuke uitjes aan.
Al de tracks, routes en slaapplaatsen dat we deden deze vakantie kan je in GPX-vorm downloaden op MRA en op G-Ti.
Veel leesplezier
Patrick & Carla
Klik hier voor het overzicht van onze grote trips