Een mistig begin
vrijdag 8 januari '21
Ons eerste uitje van een hopelijk beter jaar. Normaal hadden we tijdens de kerstvakantie nog eens weggeweest maar het mindere weer tijdens de dagen dat we weg konden en de drukte overal deden ons thuis blijven. We vonden het geen goed idee om toen weg te gaan omdat er toch wel overal gewoon teveel mensen waren.
We kunnen nog steeds de grens niet over zoals het hoort en het is op een ander niet beter als hier. En dat we niet naar onze buurlanden kunnen zo nog wel even aanhouden. Dus een plaatsje in België en liefst niet al te druk, moeilijke opgave soms maar we kiezen een richting en zien wel.
De richting die we kiezen brengt ons in Eben-Emael waar we ons neerzetten op een volledig verlaten parking in de buurt van het fort.
Na installatie kwamen we de moby niet meer uit een genoten we van de warmte binnen tot het slapenstijd was.
zaterdag 9 januari '21
We blijven vandaag extra lang in ons bed liggen en komen er pas tegen 9u uit.
Na het ontbijt ga ik nog wat foto's trekken van de omgeving en voor de rest doen we eigenlijk niets meer in de voormiddag. Grijs, koud en mistig is het, de zon die ze aankondigen op de radio doet onze ogen fronsen. Waarschijnlijk weer een radiomaker die letterlijk het weerbericht afleest maar geen raam om door te kijken heeft om te weten hoe het er werkelijk uitziet buiten.
Na het middageten gaan we allezins een stukje wandelen richting Kanne. Hoever zien we wel, er is hier redelijk wat mogelijk maar de eenzame wandelaars die we hier zien doorkomen hangen soms wel tot aan hun heupen vol modder en in modderploeteren hebben we ook niet echt zin. Maar we doen toch onze wandelschoenen aan en we zien onderweg wel.
We komen zo terecht in het kasteel van Neercanne dat nog geen steenworp over de grens lag. We gaan er eens rond en genieten van de kasteeltuin en de oude gebouwen. Echt wel de moeite om eens te bekijken, zelfs in de mist.
Geschiedenis Château Neercanne schreef: Het huidige Château Neercanne is in 1698 gebouwd door toenmalige Militair Gouverneur van Maastricht, baron Daniël Wolf van Dopff. Hij gebruikte het kasteel als buitengoed en gastenverblijf en daarnaast hield hij er ontvangsten en feesten.
Een van de bekendste bezoekers was tsaar Peter de Grote in 1717. Deze was bijzonder geïnteresseerd in het nieuwe Château Neercanne en de terrastuinen. Daniël Wolf van Dopff stierf in 1718.
In 1747 werd Neercanne als residentie gebruikt door Prins Karel van Waldeck, opperbevelhebber van de Hollandse troepen. Een eeuw later ging het kasteel over aan Baron de Cler en daarna door vererving aan Ignatius de Thier. Tijdens het definitief vastleggen van de grenzen tussen Nederland en België in 1839, heeft Ignatius de Thier ervoor gezorgd dat Château Neercanne op Nederlands grondgebied ligt.
De achterkleindochter van Baron de Thier, Louise Euphrasine Maria Poswick was de laatste adellijke bewoner van Château Neercanne. Zij heeft in 1947 het kasteel verkocht aan Stichting Limburgs Landschap. Het kasteel was toen in een zeer slechte staat. Het enige terrassenkasteel van Nederland werd gerestaureerd en werd vanaf 1955 gehuurd door Brand Bierbrouwerij (Wijlre). Zij vestigde er een restaurant.
In 1984 nam Camille Oostwegel de exploitatie van Château Neercanne over. Sindsdien zijn drie van de vier kasteelterrassen in hun oude luister hersteld en vallen nu onder de bescherming van Unesco. Op 9 december 1991 bood Hare Majesteit Koningin Beatrix als zeer geëerde gast de regeringsleiders van de Europese lidstaten een feestelijke lunch aan in Château Neercanne.
Na ons bezoekje genieten we van een koffie en warme chocomelk in een kartonnen meeneembekertje dat we hier kunnen kopen. Nadat we dit warme vocht tot ons hebben genomen keren we op onze stappen terug.
We wandelen een stukje langs het kanaal om daarna via de fietsweg weer aan de moby uit te komen.
De mist is ondertussen weer goed aan het aandikken, van de beloofde zon in de namiddag is helaas niets in huis gekomen. We relaxen nog even om daarna te verhuizen naar Alden Biesen waar we ons nog voor het donker installeren op de parking van het kasteel.
Hopelijk morgen wat minder mistig zodat we hier wat kunnen wandelen onder betere omstandigheden dan vandaag.
De rest van de avond komen we niet meer buiten, binnen is het veel aangenamer vertoeven nu.
zondag 10 januari '21
Na het ontwaken vulde de geur van vers gebakken croissants en koffie al snel de camper.
Het grote voordeel van ter plaatste te kunnen blijven slapen is natuurlijk dat je nog voor de massa in beweging komt de omgeving op een rustig tempo en met bitter weinig volk in de buurt kan verkennen.
Dus ruim voor de klok twaalf sloeg waren we weg om de landcommanderij van Alden Biesen te verkennen.
We dwalen er rond op de binnenplaats en door de kasteeltuinen. We waren hier al eens een paar keer maar het is en blijft een machtige site die ons nog altijd kan bekoren.Landcommanderij Alden Biesen schreef:Alden Biesen is de vroegere landcommanderij van de Duitse Orde in Rijkhoven, Bilzen en tot 1795 de hoofdzetel van de balije Biesen. Alden Biesen is nu uitgebouwd tot een cultuurcentrum van de Vlaamse Overheid. De architecturale uitwerking van het geheel geeft blijk van een verrassende dualiteit tussen enerzijds een middeleeuwse besloten waterburcht met krijgskundige betekenis en anderzijds geeft het geheel vorm aan een weids openliggend classicistisch opgevat kasteel.
We wandelen ook eens naar één van de oude toegangspoorten dat nu dienst doet als horeca. Dat de normale tijd dit jaar maar snel terug kan aanbreken zodat we terug kunnen genieten van een natje en hapje in één of andere gezellige keet.
Na ons bezoekje wandelen we weer langs de zijkant van de landcommanderij om dan maar in de moby van een tas koffie te gaan genieten.
Eens dat het zwarte goud ons innerste opgewarmd heeft en onze honger gestild is brengen we alles weer in orde om huiswaarts te keren. Het is ons wederom weer gelukt om een paar rustige plaatsen uit te zoeken waar geen grote massa aanwezig was. Maar toch beginnen we te snakken naar normale tijden, naar afspreken met de vrienden en om zonder zorgen en afstand samen te kunnen lachen tussen pot en pint. We kunnen enkel hopen op beter en afwachten wat de toekomst brengt.
Met de zon die eindelijk doorbreekt rijden we huiswaarts en komt er een einde aan een mistig begin van ons camperseizoen 2021.
Het fotoalbum van dit weekend kan u hier bekijken.
Groetjes Patrick en Carla
Klik hier voor het overzicht van de kleine trips